การปกครอง
                        ชาวตลาดโพธิ์  ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำนา  ทำสวน  มีสถาบันบ้าน  โรงเรียน  วัด  เป็นหลักยึดเหนี่ยวอยู่กันเป็นปกติสุขมีความเอื้ออาทรซึ่งกันและกันเป็นอันดี  สืบสกุลรุนชาติปฏิบัติตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนา  มีขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรม  และมีเอกลักษณ์ที่ดีงามตลอดมาหลายชั่วคน อย่างไรก็ตามชาวบ้านยาง  บ้านทะเมนชัย  และชาวบ้านตลาดโพธิ์  คงมีเชื้อสายเดียวกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษแล้วโยมีสำเนียงภาษาคล้ายคลึงกัน  แต่สำเนียงภาษาของชาวตลาดโพธิ์เยิ่นเย้อกว่าเล็กน้อย  จนถึงกับมีคำล้อเลียน  เช่น  ”ฝนต๊กจากอึ๊งหองโหลด”  จนทำให้เกิดผิดใจ  ถึงกับชกต่อยกันก็มีพื้นที่บ้านตลาดโพธิ์  เป็นที่อุดมสมบูรณ์  ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล  มีพลเมืองมากขึ้นเรื่อย ๆ  จนเป็นชุมชนใหญ่  ทางราชการจึงได้ตั้งบ้านตลาดโพธิ์เป็นตำบลตลาดโพธิ์  ขึ้นต่ออำเภอเมืองบุรีรัมย์  มีกำนันคนแรก  ชื่อจำนง  วัฒนะ  สมัยนั้นเรียกผู้ที่เป็นกำนันว่า  “ขุน”  ชาวบ้านจึงเรียก  “ขุนจำนง”  (ขุนเป็นบรรดาศักดิ์รองจาก  “หลวง”  หรือ ข้าหลวง  บ้างก็เรียกว่า  ขุน  ว่า  “ข้าหลวงน้อย”  เหมือนกับตำแหน่งนายอำเภอในสมัยนั้น  ตำแหน่งรองจากขุน  เรียก  “หมื่น”  ซึ่งคงหมายถึง  ผู้ใหญ่บ้านในปัจจุบัน)
               ต่อมาทางราชการได้ตั้ง  หนองยาง  เป็นกิ่งอำเภอหนองยาง  ตำบลตลาดโพธิ์  จึงขึ้นต่อกิ่งอำเภอหนองยาง  (ปัจจุบันกิ่งอำเภอหนองยาง  ได้ยกฐานะเป็นอำเภอลำปลายมาศ  ขึ้นต่อ  จังหวัดบุรีรัมย์)  ตำบลตลาดโพธิ์  จึงเป็นตำบลหนึ่งที่ขึ้นต่ออำเภอลำปลายมาศ 
               เริ่มจากตั้งตำบลมาจนถึงปัจจุบัน  มีผู้ดำรงตำแหน่งกำนัน  มาแล้ว  12  คน  ดังนี้

                                1.  ขุนจำนง  วัฒนะ                               2.  นายโพ  สุวรรณฑา

                                3.  นายแสง  บุราสิทธิ์                            4.  นายเอี่ยม  บุราสิทธิ์

                                5.  นายบุญ  สาลีรัมย์                             6.  นายดา  สังวาลรัมย์

                                7.  นายพิมพ์  สำเรียนรัมย์                     8.  นายลุน  วัฒนะ

                                9.  นายวัน  เภสัชชา                               10. นายเฉลิม  สนั่นรัมย์

                                11. นายจำลอง  สนั่นรัมย์                      12. นายสุพจน์ บุราสิทธิ์